De zorg van Oranjeborg is gericht op volwassen mannen met een lichte verstandelijke beperking (LVB), veelal in combinatie met psychische en/of verslavingsproblematiek, de zogenoemde dubbel- of triplediagnose. Deze mannen zijn door de complexiteit van de huidige samenleving vastgelopen en aan de rand van de maatschappij beland.
Vaak wordt gezien dat de verstandelijke beperking (te) laat wordt erkend, waardoor de problematiek zich heeft verspreid over meerdere leefgebieden. Veelal is sprake van een disharmonisch profiel: er zijn significante verschillen te onderscheiden tussen de cognitie van een bewoner en zijn sociaal-emotionele functioneren. De term ‘licht’ loopt daarom vaak niet synchroon met de aard en ernst van de problematiek. Moonen (2010), een vooraanstaande deskundige op het gebied van LVB, pretendeert daarom al langer om de term ‘lichte verstandelijke beperking’ te vervangen door het begrip ‘(sociaal) kwetsbare mensen met beperkte cognitieve vaardigheden’.
In de classificatie van de verstandelijke beperking neemt het belang van het intelligentie-criterium dan ook af (American Psychiatric Association, 2014) en richt men zich meer op het adaptieve vermogen. Beperkingen in het adaptieve vermogen vergroten de kwetsbaarheid van deze doelgroep en het belang van daarop aansluitende zorg.
Om bij Oranjeborg te kunnen wonen is het van essentieel belang dat er sprake is van motivatie. Vrijwillige opname is de basis voor een goede samenwerking, zelfs wanneer hier een voorwaardelijk kader achter zit vanuit justitie. Alle bewoners zijn klaar om hun traject voort te zetten in een begeleidingssetting waar acute behandeling niet noodzakelijk is. Dit betekent dat er geen sprake is van een inbewaringstelling (IBS), dat er geen afkickproces gaande is en dat psychiatrische stoornissen onder controle zijn van een psychiater.