Bas van den Boom is de nieuwe operationeel manager in Loenen

‘We doen het met elkaar, dat is de kracht van Oranjeborg’

Met zijn aanstelling als operationeel manager van de locatie in Loenen is voor Bas van den Boom (46) een vurig gekoesterde wens in vervulling gegaan. Hij beschouwt het gebouw aan de Beekbergerweg inmiddels als zijn tweede huis nadat hij er vanaf 2019 heeft gewerkt als groepsleider, maar hij heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij toe was aan een nieuwe uitdaging. Nu die kans zich heeft voorgedaan en hij per 1 september een andere rol heeft gekregen binnen de zorginstelling is hij volmaakt gelukkig. ,,Ik was klaar voor de volgende stap, ik denk dat ik een goede helikopterview heb. Natuurlijk zal het contact met de jongens anders zijn, maar ik blijf voor iedereen gemakkelijk aanspreekbaar. We doen het met elkaar, dat is de kracht van Oranjeborg en heel belangrijk.”

De zon staat deze ochtend hoog aan de strakblauwe hemel. Bas ontvangt zijn bezoek met stevige handdruk en een gulle lach. Zijn functie mag dan zijn gewijzigd, hij blijft one of the guys. Een man met een open uitstraling en een gezonde portie humor. ,,Ik weet hoe goed ik het hier heb en hoe fijn het is om op deze locatie te werken.” Doordat de verbouwing langer duurt dan vooraf gepland is het nog even improviseren, maar bij Oranjeborg wordt altijd in kansen gedacht. Niet kijken naar wat er niet is, maar optimaal gebruikmaken van wat wél kan. ,,Wil je koffie?” Hij loopt de trap op naar de kleine geïmproviseerde ruimte, die hij deelt met orthopedagoog Linge Smouter en locatiemanager Wout van den Broek. Het uitzicht is prachtig en zal menig eigenaar van een vakantieresort jaloers maken. ,,Kijk”, zegt hij, terwijl hij wijst naar de oude kantoorruimte. ,,Hier hebben we nu drie kamers voor de jongens ingericht.”

Voor het gesprek nemen we plaats aan een van de tafels voor het gebouw. Bas vertelt over zijn jeugd, waarin hij aanvankelijk voor een technische opleiding als storingsmonteur koos. Hij is geboren in Meppel en opgegroeid in Emmeloord. Inmiddels woont hij alweer een flink aantal jaren in Nijkerk, is hij gelukkig getrouwd en vader van drie kinderen: een dochter van 18, twee zoons van 13 en 16.

Nadat hij zijn opleiding als storingsmonteur heeft afgerond komt hij eigenlijk al snel tot de conclusie dat het een verkeerde keuze is geweest. ,,Ik wilde graag met mensen werken.” Hij doet een beroepentest, krijgt het advies om een SPW-opleiding te volgen, maar ziet daar vanaf en kiest ervoor om in de beveiliging te gaan. Via een stage bij Justitie belandt hij als beveiliger in de tbs-kliniek Veldzicht in Balkbrug, maar hij mist daar de prikkel die hij zoekt. ,,Het was een ouwe club, de meesten vonden het wel goed. Ik was jong en wilde van alles leren.”

Zijn ontdekkingsreis binnen Justitie brengt hem naar veel plekken. Hij wordt ingeschakeld voor grote klussen, doet aan persoonsbeveiliging en is erbij tijdens de EU-top in Scheveningen. ,,Ik heb beveiliging gedaan in de meest brede zin van het woord, ook voor zaken met zware jongens, vergelijkbaar met Taghi.” Hij is altijd van huis, verblijft veel in hotels en merkt dat hij naar een stabiele basis verlangt. Hij solliciteert bij de Penitentiaire Inrichting Zwolle, waar hij meehelpt de afdeling psychiatrie op te zetten. ,,Dat was een pilot die zich als een olievlek heeft verspreid.”

Hij bouwt in die tijd een goed contact op met de vrouwelijke gedetineerden, wat hij overigens een rotwoord vindt. ,,Ik spreek liever over mensen.” Door zich voor hen open te stellen en respect te tonen merkt hij dat hij ze gemakkelijk kan sturen, maar hij ervaart ook de beperkingen die er zijn in een gevangenis. ,,Wanneer ik bijvoorbeeld een keer met ze naar buiten wilde kon dat niet, dan liep ik bijna letterlijk tegen de vier bajesmuren aan.”

In een telefoongesprek met een oud-collega, die dan bij Oranjeborg werkt, wordt hij warm gemaakt voor de zorginstelling. ,,Ik heb een ochtend meegelopen op de locatie in Biddinghuizen en wist meteen: dit is wat ik zoek. Hier wordt niet gedacht in beperkingen, maar in mogelijkheden. Het was fijn om dat zo te ervaren. Nadat ik eenmaal aan de slag was gegaan in Biddinghuizen, was het vooral die vrijheid die ik ervaarde. Ik was bij Justitie gewend aan een heel formele benadering, alles moest dubbel worden ingediend, hier werd gezegd: maak er een mooie dag van. Ik vond dat hét voorbeeld van omdenken.”

Na een halfjaar doet de mogelijkheid zich voor mee te helpen aan het opbouwen van de nieuwe locatie in Loenen. Die kans grijpt Bas met beide handen aan. ,,In Biddinghuizen kwam ik in een bestaand team, hier was alles nieuw. We moesten op nul beginnen en soms ook geduld hebben. We hebben het echt vanaf de grond opgebouwd. Hoe gaaf is dat. Er was direct een heel goede samenwerking, we doen het mét elkaar: dat merk je in de hele organisatie. Wanneer Henk Stokvis hier op bezoek komt kent hij alle jongens. Aan de nieuwe bewoners stelt hij zich voor. Hij is oprecht geïnteresseerd. Oranjeborg is hét voorbeeld van laagdrempeligheid, we staan allemaal náást de jongens. Dat is ons uitgangspunt: wat heeft een bewoner nodig?”

Hij is er trots op dat op de locatie Loenen de afgelopen jaren een enorme ontwikkeling is doorgemaakt. ,,Ik kan genieten van de dankbaarheid die we terugkrijgen. Ik heb campingvakanties georganiseerd en ben met de jongens mee geweest naar Griekenland. Dat was zó mooi. We zijn gegroeid als locatie, maar ik ben ook gegroeid als persoon. Bij Justitie zeiden we vaak: contact is het beste wapen. Dat merken we hier dagelijks. Je probeert iemand te lezen. Nu ik een andere rol heb gekregen zal ik niet veranderen als mens. In de contacten met de jongens is droge humor belangrijk. Ik weet waar Oranjeborg voor staat. De missie van het bedrijf is mijn drijfveer. Daarnaast ben ik leergierig en sta ik altijd open voor nieuwe dingen. Mensen vragen mij wel eens of ik ergens spijt van heb? Dan kan ik alleen maar zeggen dat ik dit werk bij Oranjeborg veel eerder had moeten gaan doen…”

Geplaatst: 03-10-2025