Rick Döpp heeft zijn eigen werkplaats op de locatie in de Wijk. De schuur bevindt zich achter op het terrein en de sympathieke bewoner is er dagelijks te vinden om zijn grote hobby – houtbewerking – uit te oefenen. Hij verstaat de kunst om de meest uiteenlopende voorwerpen te maken van hout. Rick laat graag zijn handen spreken en zegt dat hij eigenlijk best wat meer aan de weg zou willen timmeren met zijn producten. Eigenlijk is hij een soort zzp’er onder de bewoners. Rick staat niet ingeschreven bij de KvK, maar zijn eenmansbedrijfje staat garant voor vakwerk.
Hij wil er graag over vertellen, maar is eigenlijk best een beetje zenuwachtig. Wanneer hij ziet dat de verslaggever van Oranjeborg een bekend gezicht is, verdwijnt de onzekerheid. ,,O, ben jij het?”, klinkt het enthousiast. Hij staat bij de deuringang van zijn kamer en loopt naar binnen om een kastje te pakken dat hij heeft gemaakt. Het is een van zijn laatste creaties. ,,Ga je mee? Dan lopen we even naar mijn werkplaats.”
Het is een route die hij inmiddels kan dromen. Als kind al had hij een voorliefde voor hout. ,,Ik heb de technische school gedaan”, vertelt hij, terwijl hij de deur van het slot doet. De collectie is omvangrijk en de maker is er maar wat trots op. ,,Weet je wat dit is?”, vraagt hij, wanneer hij een plank pakt die niet direct definieerbaar is. Rick komt zelf met het antwoord. ,,Ik rook pijp, hier kunnen mijn pijpen in staan.”
Wanneer hij meerdere voorwerpen uitstalt op een tafel voor zijn werkplaats verontschuldigt hij zich voor de rommel. ,,Ik moet binnenkort even opruimen.” Hij vindt het mooi dat hij steeds meer gereedschap tot zijn beschikking heeft om zijn houtbewerking goed te kunnen uitvoeren. Wanneer straks ook de figuurzaag er is, gaat hij de letters uitzagen die de naam van zijn bedrijfje weergeven: Viking Wood. Het is een verwijzing naar Viking hout, dat Rick ontzettend gaaf vindt.
In zijn kamer staan meerdere creaties die hij heeft gemaakt. Zo heeft hij een prachtige koffie- en theecorner gemaakt en is de aandacht de afgelopen tijd uitgegaan naar een plantenbak. ,,Ik wil groente gaan verbouwen”, licht hij die keuze toe. Bij het maken doet Rick alles uit de losse pols. Het ontwerp zit in zijn hoofd, tekeningen komen er niet aan te pas. Het is een bewijs van zijn creativiteit, die nog ontdekt moet worden door het grote publiek. Want dat is de volgende stap: zijn producten verkopen.
Maar ook zonder omzet is Rick een gelukkig mens. Hij is de kunstenaar van de Commissieweg, die bij Oranjeborg elke dag zijn creativiteit kan etaleren. ,,Doe je voorzichtig?”, zegt hij tegen de verslaggever bij het verlaten van het terrein. ,,Ik ga nog even aan de slag.”