In café-restaurant De Wiekslag in de Wijk heeft de tijd stilgestaan. Een gezellig bruin café, een ontmoetingsplek in het dorp, en vandaag de locatie waar Ron van den Doel afscheid neemt van Oranjeborg.
Het is vrijdag 4 oktober, de zon schijnt, op het terras vóór het horeca-etablissement worden de eerste drankjes genuttigd. De markante locatiemanager gaat gekleed in een opmerkelijk shirt, waarop zowel aan de voorzijde als de achterkant de afbeelding van een gorilla prijkt.
Op zijn pensioenfeest wordt een vergelijking gemaakt met Bokito, de gorilla die wereldnieuws werd nadat hij was ontsnapt uit zijn verblijf in Diergaarde Blijdorp in Rotterdam. In de Wijk zijn de internationale persbureaus niet aanwezig vandaag. Is ook niet nodig. Dit is een uitermate gezellig pensioenfeest met collega’s en familie. En de Bokito van Oranjeborg is een uiterst vriendelijke man die weliswaar met zijn stemgeluid zijn omgeving kon imponeren, maar vooral respect heeft afgedwongen door zijn karakter, harde werken en ruimdenkendheid.
Dit is dag die wat hem betreft ook rustig een paar jaar later had mogen komen, maar een leeftijd laat zich niet sturen. Ron houdt van Oranjeborg. Hij houdt van de bewoners, hij houdt van zijn collega’s. De jaren in de zorginstelling hebben hem elke dag plezier en voldoening gegeven. Ze zijn de perfecte afsluiting geweest van een mooi werkzaam leven. Na de afgelopen dagen al volop in het zonnetje te zijn gezet door de bewoners, waarbij een rollatorrace met Rinus een prachtige video heeft opgeleverd, wordt hij nu uitgezwaaid door zijn collega’s.
In het achterzaaltje van het café deelt Henk Stokvis vrij snel na binnenkomst een A4-tje uit aan iedereen met daarop het pensioenlied. De zorgvuldig gecomponeerde song, op de melodie van The Wild Rover van The Dubliners, wordt uit volle borst meegezongen. Wiljan Knoops begeleidt het Oranjeborg-koor op gitaar. De coupletten vertellen het verhaal van Ron, die in 2013 zijn opwachting maakte binnen de zorginstelling en nooit meer is weggegaan. En nu is er het onvermijdelijke afscheid dat hem zichtbaar raakt.
Hij heet Ron van den Doel
Weet je wat hij gaat doen?
Hij heeft nooit meer vakantie,
Hij gaat met pensioen
Dan wacht de locatiemanager een nieuwe verrassing. Uit handen van auteur Flip Vellinga ontvangt hij een speciaal vóór en over hem gemaakt afscheidsboekje. Ron had tijdens lange sessies bij Herberg ’t Plein uitvoerig verteld over zijn jeugd en carrière, maar had niet kunnen vermoeden dat dit het resultaat zou zijn van die afspraken. Het levert een interessante biografie op over een mooi mens. Daarnaast komen in het boekje een groot aantal collega’s en de bewoners van de locatie in de Wijk aan het woord. Flip spreekt de aanstaande pensionado kort toe en zegt dat hij tijdens zijn rondgang binnen Oranjeborg vooral veel waardering heeft ervaren voor de inzet en het werk van de geboren Amsterdammer. Bij de uitgang van het café liggen boekjes klaar voor alle bezoekers van het pensioenfeest.
Ron spreekt vervolgens een dankwoord waarin hij refereert aan zijn begintijd bij Oranjeborg en in vogelvlucht de jaren de revue laat passeren die volgden. Zoals hij in zijn biografie al aangeeft voelt hij een sterke verbondenheid met de zorginstelling. ,,Oranjeborg had mij veel eerder moeten overkomen.” In informele sfeer worden daarna drie uur lang herinneringen opgehaald, waarbij tussendoor wordt genoten van een uitstekend warm buffet. Ron geniet, te midden van zijn familie. Echtgenote Geja zit aan het hoofd van de tafel, de kinderen zien hoe hun vader straalt, kleinkinderen kunnen regelmatig rekenen op een knuffel van opa. Natuurlijk is hij bij vlagen geëmotioneerd, want het besef dat het nu écht voorbij is doet wat met de stoere locatiemanager.
Wanneer de avond al over de Wijk is gevallen en het bijna tijd is om te gaan, wordt nog één keer het pensioenlied ingezet. Ron klimt bovenop een tafel en spoort zijn collega’s aan als een dirigent in het concertgebouw. Dan zit het er echt op. Tegen de wand herinnert een tafel vol cadeaus aan een geslaagde afscheidsbijeenkomst. Menigeen heeft een brok in de keel. ,,Ik weet zeker dat ik Oranjeborg enorm ga missen”, zegt Ron.
De mooie herinneringen neemt hij mee op zijn nieuwe levensreis, die nu is begonnen. En reken maar dat hij ook dáár volop van gaat genieten.
Geplaatst: 09-10-2024