Deze website maakt gebruik van Cookies. Wilt U meer weten?
ACCEPT
Team Oranjeborg verlegt grenzen tijdens loodzware Mud Masters in Biddinghuizen
‘Een prachtige ervaring en leuk om mee te maken’
Na zondag 29 september staat het definitief vast: voor de bewoners van Oranjeborg is geen berg te hoog en geen obstakel te zwaar. Tijdens de Mud Masters in Biddinghuizen laten de mannen van de zorginstelling zich weer van de goede kant zien. Het is afzien op de hindernissen, maar opgeven is geen optie
Wanner de temperatuur al behoorlijk is gedaald en de lichamen schreeuwen om ermee te stoppen, wordt nog één keer alles gegeven om de finish te halen. Daar staat Henk Stokvis als een trotse ploegleider zijn team op te wachten. ,,Top, echt klasse”, klinkt het vol waardering. Er volgen high fives en de moegestreden helden vallen elkaar in de armen. Dat hebben ze toch maar weer mooi geflikt.
Vijf uur eerder op de zonovergoten locatie van Oranjeborg in Biddinghuizen is de stemming uitbundig. Na dagen van regen hebben de weergoden besloten dat ze de deelnemers aan de Mud Masters goed gezind zijn. Op het bankje bij de ingang van het hoofdgebouw blikt René Schotman vol vertrouwen vooruit op de sportieve slijtageslag. Het is voor het eerst dat hij meedoet, maar de assistent-locatiemanager uit Loenen heeft er geen slapeloze nachten van gehad. ,,Nee hoor, appeltje eitje”, zegt hij, het gezicht strak in de plooi.
Ook Dennis Spoelder beleeft vandaag zijn debuut in de modder. Hij heeft er speciaal een nieuwe outfit voor aangeschaft, omdat bij nader inzien de aanvankelijk geplande spijkerbroek toch niet de meest ideale uitrusting was. Ook zijn dochter Dae doet vandaag mee. Ze is 10 jaar en zit op survival. De hele familie is afgereisd naar Biddinghuizen, aan morele steun geen gebrek. Dennis is minder optimistisch dan zijn collega René. ,,Ik voel nu mijn bilspier al”, klinkt het weinig hoopvol. Hij verheugt zich vooral op het moment dat hij het vermoeide lichaam ’s avonds rust kan geven. ,,Ik stap in de jacuzzi en komt er niet meer uit…”
Binnen deelt Henk aan alle deelnemers de speciaal voor de Mud Masters gemaakte shirts uit. Het opschrift op de rug laat aan duidelijkheid niets te wensen over: Wat mud dat mut. De outfit is mede tot stand gekomen door de steun van drie bedrijven met wie Oranjeborg een nauwe band onderhoudt: Time Star Media, Noordkust Creatieve Communicatie en Voorzet Media. Voor Chantal Koppers is er dit jaar geen shirt. De vriendin van Daan Stokvis is hoogzwanger en verwacht over 5 weken haar eerste kindje. ,,Een meisje. We hebben ook al een naam, maar die ga ik nog niet zeggen…”
De meeste deelnemers zijn inmiddels gearriveerd. Buiten bewondert René Schotman de glimmende schoenen van Dennis Wildschut. ,,Nieuwe pattas?’”, wil hij weten. Dennis schudt het hoofd. ,,Nee hoor, die heb ik al zeven jaar.” Ze komen, zo blijkt, bij hoge uitzondering uit de doos. Vandaag is zo’n dag. Ook voor Dennis wordt het een primeur om de uitputtingsslag in de modder aan te gaan. Team Oranjeborg telt nogal wat nieuwe gezichten.
Dieke van Deventer is een van de aanjagers van het evenement. Ze heeft eigenlijk al vakantie, maar vindt de Mud Masters té leuk om te laten schieten. Met 20 deelnemers staat er een uitgebalanceerde ploeg, waarin bewoners, personeel van de zorginstelling en familieleden de krachten gaan bundelen. Nog snel even een foto voor het bord van Oranjeborg, dan vertrekt het gezelschap lopend naar het terrein waar om half twee de strijd met de elementen begint.
Het is een prachtig gezicht: het langgerekte lint lopers in de zwarte Oranjeborg-shirts op weg over het fietspad naar de plek waar het straks allemaal gebeurt. Dit is een goed stel. Voor de mensen die voor het eerst aanwezig zijn bij de Mud Masters is het heel bijzonder om te zien hoe groot en massaal het evenement is. In de aankondiging valt te lezen dat de eventlocatie er eentje is voor de echte adrenalinejunks. Bij het waterpark in het start- en finishgebied zijn de meest spectaculaire waterhindernissen uit de Mud Masters-geschiedenis opgebouwd. De omringende bossen waar het parcours dwars doorheen loopt, maken het kippenvelgevoel compleet. Elke kilometer die bikkelend wordt afgelegd, brengt de deelnemers een stap dichter bij eeuwige roem.
Nadat iedereen het deelnemersbandje om de pols heeft gedaan staat Team Oranjeborg klaar voor de warming-up. De muziek is opzwepend, de uitdaging is groot: 6 kilometer afleggen op een loodzwaar parcours, waarin de meest lastige obstakels zijn opgenomen. De supporters moeten kiezen waar ze hun helden voor de eerste keer gaan zien. Dat wordt, na grondige bestudering van het parcours, bij hindernis 6: de sizzler-kruipgang met stroomdraden. Dan zijn er al heel wat ontberingen geleden. Vol verwachting staan de fans klaar met hun mobiele telefoon in de aanslag voor spectaculaire foto’s, maar Team Oranjeborg laat behoorlijk lang op zich wachten. Henk besluit poolshoogte te gaan nemen. Het telefoontje dat volgt doet alle twijfels verdwijnen. ,,Ze komen eraan, maar het gaat niet snel. Ze blijven bij elkaar. Het is op dit moment meer sjokken dan lopen.”
Er gaat een gejuich op wanneer het bijna complete team de bocht uitkomt. Alleen John Buijs is uitgestapt. Hij is gewond aan zijn hand en kan helaas niet verder. Henk besluit met hem naar de EHBO-post te gaan en ziet niet meer hoe de rest van de ploeg ploeterend door de modder grenzen blijft verleggen. Daar gaan ze: een voor een onder de draden door, kanjers met een geweldig doorzettingsvermogen. De obstakels volgen elkaar nu in een hoog tempo op: glijden, afdalen, klimmen, klauteren, hangen boven een waterbak, dit is vreselijk afzien. Intussen is het behoorlijk afgekoeld en wordt het er niet eenvoudiger op, maar iedereen van Team Oranjeborg zet door en bereikt de eindstreep. Daar is John inmiddels ook gearriveerd. Zijn wond is gehecht en hij heeft nog voldoende energie om zijn medebewoners te complimenteren met het behaalde resultaat.
Het bereiken van de finish zorgt bij iedereen voor een euforisch gevoel. Henk Stokvis straalt. Dit is een team op trots op te zijn. Bij elkaar gebleven, elkaar geholpen en gesteund op de moeilijke momenten. Op de terugweg naar de locatie in Biddinghuizen vechten blijdschap en vermoeidheid om voorrang bij alle leden van Team Oranjeborg, maar ze weten zeker dat ze volgend jaar wéér aan de start staan. ,,Een prachtige ervaring, een leuk parcours en geweldig om mee te maken”, klinkt het regelmatig. Dan is het tijd voor patat en hamburgers. Of de jacuzzi voor Dennis Spoelder. Tijd om te herstellen en na te genieten. ,,Wat een mooie dag”, zegt Henk Stokvis. Er is niemand die er anders over denkt.
Team Oranjeborg bestond uit de volgende toppers: Ekrem Car, Edwin Huisman, Marco Neijts, John Buijs, René van Dekken, Cedric Kashama, Dennis Wildschut, Boy Fikke, Thijs Wijnbergen, Dieke van Deventer, René Schotman, Eric van de Zandschulp, Vince van de Zandschulp, Dennis Spoelder, Dae Spoelder, Laury de Jong, Nada Lans, Guy Lans, Daan Stokvis en Anja Stokvis.
Geplaatst: 02-10-2024
Na zondag 29 september staat het definitief vast: voor de bewoners van Oranjeborg is geen berg te hoog en geen obstakel te zwaar. Tijdens de Mud Masters in Biddinghuizen laten de mannen van de zorginstelling zich weer van de goede kant zien. Het is afzien op de hindernissen, maar opgeven is geen optie
Vijf uur eerder op de zonovergoten locatie van Oranjeborg in Biddinghuizen is de stemming uitbundig. Na dagen van regen hebben de weergoden besloten dat ze de deelnemers aan de Mud Masters goed gezind zijn. Op het bankje bij de ingang van het hoofdgebouw blikt René Schotman vol vertrouwen vooruit op de sportieve slijtageslag. Het is voor het eerst dat hij meedoet, maar de assistent-locatiemanager uit Loenen heeft er geen slapeloze nachten van gehad. ,,Nee hoor, appeltje eitje”, zegt hij, het gezicht strak in de plooi.
Ook Dennis Spoelder beleeft vandaag zijn debuut in de modder. Hij heeft er speciaal een nieuwe outfit voor aangeschaft, omdat bij nader inzien de aanvankelijk geplande spijkerbroek toch niet de meest ideale uitrusting was. Ook zijn dochter Dae doet vandaag mee. Ze is 10 jaar en zit op survival. De hele familie is afgereisd naar Biddinghuizen, aan morele steun geen gebrek. Dennis is minder optimistisch dan zijn collega René. ,,Ik voel nu mijn bilspier al”, klinkt het weinig hoopvol. Hij verheugt zich vooral op het moment dat hij het vermoeide lichaam ’s avonds rust kan geven. ,,Ik stap in de jacuzzi en komt er niet meer uit…”
Binnen deelt Henk aan alle deelnemers de speciaal voor de Mud Masters gemaakte shirts uit. Het opschrift op de rug laat aan duidelijkheid niets te wensen over: Wat mud dat mut. De outfit is mede tot stand gekomen door de steun van drie bedrijven met wie Oranjeborg een nauwe band onderhoudt: Time Star Media, Noordkust Creatieve Communicatie en Voorzet Media. Voor Chantal Koppers is er dit jaar geen shirt. De vriendin van Daan Stokvis is hoogzwanger en verwacht over 5 weken haar eerste kindje. ,,Een meisje. We hebben ook al een naam, maar die ga ik nog niet zeggen…”
De meeste deelnemers zijn inmiddels gearriveerd. Buiten bewondert René Schotman de glimmende schoenen van Dennis Wildschut. ,,Nieuwe pattas?’”, wil hij weten. Dennis schudt het hoofd. ,,Nee hoor, die heb ik al zeven jaar.” Ze komen, zo blijkt, bij hoge uitzondering uit de doos. Vandaag is zo’n dag. Ook voor Dennis wordt het een primeur om de uitputtingsslag in de modder aan te gaan. Team Oranjeborg telt nogal wat nieuwe gezichten.
Dieke van Deventer is een van de aanjagers van het evenement. Ze heeft eigenlijk al vakantie, maar vindt de Mud Masters té leuk om te laten schieten. Met 20 deelnemers staat er een uitgebalanceerde ploeg, waarin bewoners, personeel van de zorginstelling en familieleden de krachten gaan bundelen. Nog snel even een foto voor het bord van Oranjeborg, dan vertrekt het gezelschap lopend naar het terrein waar om half twee de strijd met de elementen begint.
Het is een prachtig gezicht: het langgerekte lint lopers in de zwarte Oranjeborg-shirts op weg over het fietspad naar de plek waar het straks allemaal gebeurt. Dit is een goed stel. Voor de mensen die voor het eerst aanwezig zijn bij de Mud Masters is het heel bijzonder om te zien hoe groot en massaal het evenement is. In de aankondiging valt te lezen dat de eventlocatie er eentje is voor de echte adrenalinejunks. Bij het waterpark in het start- en finishgebied zijn de meest spectaculaire waterhindernissen uit de Mud Masters-geschiedenis opgebouwd. De omringende bossen waar het parcours dwars doorheen loopt, maken het kippenvelgevoel compleet. Elke kilometer die bikkelend wordt afgelegd, brengt de deelnemers een stap dichter bij eeuwige roem.
Nadat iedereen het deelnemersbandje om de pols heeft gedaan staat Team Oranjeborg klaar voor de warming-up. De muziek is opzwepend, de uitdaging is groot: 6 kilometer afleggen op een loodzwaar parcours, waarin de meest lastige obstakels zijn opgenomen. De supporters moeten kiezen waar ze hun helden voor de eerste keer gaan zien. Dat wordt, na grondige bestudering van het parcours, bij hindernis 6: de sizzler-kruipgang met stroomdraden. Dan zijn er al heel wat ontberingen geleden. Vol verwachting staan de fans klaar met hun mobiele telefoon in de aanslag voor spectaculaire foto’s, maar Team Oranjeborg laat behoorlijk lang op zich wachten. Henk besluit poolshoogte te gaan nemen. Het telefoontje dat volgt doet alle twijfels verdwijnen. ,,Ze komen eraan, maar het gaat niet snel. Ze blijven bij elkaar. Het is op dit moment meer sjokken dan lopen.”
Er gaat een gejuich op wanneer het bijna complete team de bocht uitkomt. Alleen John Buijs is uitgestapt. Hij is gewond aan zijn hand en kan helaas niet verder. Henk besluit met hem naar de EHBO-post te gaan en ziet niet meer hoe de rest van de ploeg ploeterend door de modder grenzen blijft verleggen. Daar gaan ze: een voor een onder de draden door, kanjers met een geweldig doorzettingsvermogen. De obstakels volgen elkaar nu in een hoog tempo op: glijden, afdalen, klimmen, klauteren, hangen boven een waterbak, dit is vreselijk afzien. Intussen is het behoorlijk afgekoeld en wordt het er niet eenvoudiger op, maar iedereen van Team Oranjeborg zet door en bereikt de eindstreep. Daar is John inmiddels ook gearriveerd. Zijn wond is gehecht en hij heeft nog voldoende energie om zijn medebewoners te complimenteren met het behaalde resultaat.
Het bereiken van de finish zorgt bij iedereen voor een euforisch gevoel. Henk Stokvis straalt. Dit is een team op trots op te zijn. Bij elkaar gebleven, elkaar geholpen en gesteund op de moeilijke momenten. Op de terugweg naar de locatie in Biddinghuizen vechten blijdschap en vermoeidheid om voorrang bij alle leden van Team Oranjeborg, maar ze weten zeker dat ze volgend jaar wéér aan de start staan. ,,Een prachtige ervaring, een leuk parcours en geweldig om mee te maken”, klinkt het regelmatig. Dan is het tijd voor patat en hamburgers. Of de jacuzzi voor Dennis Spoelder. Tijd om te herstellen en na te genieten. ,,Wat een mooie dag”, zegt Henk Stokvis. Er is niemand die er anders over denkt.
Team Oranjeborg bestond uit de volgende toppers: Ekrem Car, Edwin Huisman, Marco Neijts, John Buijs, René van Dekken, Cedric Kashama, Dennis Wildschut, Boy Fikke, Thijs Wijnbergen, Dieke van Deventer, René Schotman, Eric van de Zandschulp, Vince van de Zandschulp, Dennis Spoelder, Dae Spoelder, Laury de Jong, Nada Lans, Guy Lans, Daan Stokvis en Anja Stokvis.
Geplaatst: 02-10-2024
Terug