Deze website maakt gebruik van Cookies. Wilt U meer weten?
ACCEPT
Helden van de Mont Ventoux op bezoek bij Zorgkantoor De Friesland
De aftiteling loopt nog wanneer iedereen opstaat en zich omdraait naar de helden van de Mont Ventoux, die voor deze gelegenheid hebben plaatsgenomen op de achterste rij in de zaal. Wat volgt is een staande ovatie, die herinneringen oproept aan de heldenontvangst op de top van de ‘kale berg’.
Nu is er oprechte bewondering en waardering in Friesland voor de mannen van Oranjeborg, die op 8 juni 2023 de strijd met de elementen zijn aangegaan op de flanken van de imposante col. Ze hebben die dag het uiterste van zichzelf geëist om geld in te zamelen voor de Stichting ALS. Hun verhaal is vastgelegd in de indrukwekkende documentaire ‘Ik kan het. PUNT’, die ruim een jaar na de beklimming wordt vertoond aan de medewerkers van het Zorgkantoor De Friesland.
Het is niet voor het eerst dat de bewoners hun verhaal vertellen, maar het blijft bijzonder. Ze zijn er weer allemaal vandaag: Adri Leijendekker, Rodensio Krayenhoff, Stanley Rikken, Dennis Wildschut, Michael van Dijk en Radjin Ramnath. Bergkoningen van de Mont Ventoux en inmiddels ook sterren van het witte doek. Na de première in de bioscoop van Meppel zijn ze steeds meer in hun rol gegroeid. Van plankenkoorts is geen sprake. Na afloop van de docu gaan ze enthousiast en vol vertrouwen in gesprek met het publiek. Trots op de geleverde prestatie, trots op het feit dat ze onderdeel zijn van zorginstelling Oranjeborg. De ‘tournee’ door het land heeft ze inmiddels op meerdere plaatsen gebracht en nog steeds leeft bij alle betrokkenen het gevoel dat de documentaire een nóg breder publiek verdient.
Op weg naar Leeuwarden neemt de vaste crew nog snel even het draaiboek door. Er moet vandaag worden geïmproviseerd, omdat documentairemaker Wouter Taal ontbreekt. Intakecoördinator Henry Stuifzand heeft nog wat snoertjes bij elkaar gezocht, waardoor Anja Stokvis – die ditmaal de techniek verzorgt – zich nergens zorgen over hoeft te maken. De bijeenkomst vindt plaats in de 115 meter hoge Achmeatoren, die de skyline van Leeuwarden domineert. De parkeergarage lijkt bij het binnenrijden vooral gemaakt voor kleine voertuigen, maar chauffeur Henk Stokvis manoeuvreert zijn brede elektrische bolide met hetzelfde gemak door de nauwe bochten als Max Verstappen zijn Formule 1-wagen door een lastige chicane.
In de entreehal van het imposante gebouw wordt de Oranjeborg-delegatie hartelijk welkom geheten door Elsbeth Hellendoorn, teammanager van het Zorgkantoor De Friesland. Ze gaat het gezelschap voor naar de lift, om even later uit te stappen op de 26ste verdieping. Een aantal trappen hoger ligt de ruimte, waar de stoelen klaar staan voor de bijeenkomst. Het uitzicht is ronduit fascinerend. ‘Als het helder weer is, kun je de Waddeneilanden zien liggen’, zo krijgen de gasten te horen. Een voor een druppelen de boys van Oranjeborg binnen, een aantal opmerkelijk genoeg gekleed in dikke jassen, terwijl het toch echt zomer is in Nederland.
Anja Stokvis onderhoudt zich intussen met een medewerker van ICT. Wat niet lukt in Apple, komt al snel goed met Android. De technische voorwaarden zijn gecreëerd: ook het geluid is in orde, de documentaire kan worden vertoond. Na een kort welkomstwoord van Elsbeth Hellendoorn introduceert gespreksleider Flip Vellinga de directeur van Oranjeborg, Henk Stokvis. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om een korte reis door de tijd te maken, vertelt over het ontstaan van de zorginstelling, de missie en visie van het bedrijf, de groei en het moment van nu, waarop dringend behoefte is aan uitbreiding. ‘We zoeken een nieuwe locatie en we zitten nog niet in Friesland. Het grootste probleem is het vinden van geschikte huisvesting.’
Ook vertelt hij over de totstandkoming van de docu. De aanleiding is bij de trouwe volgers van de zorginstelling inmiddels bekend, maar voor de meeste bezoekers in Leeuwarden is het nieuw, dus goed om te horen. Bij een oud-collega en goede vriend van Henk werd de ziekte ALS vastgesteld, waarna spontaan het idee ontstond met een grote groep bewoners en begeleiders de Mont Ventoux te gaan beklimmen om geld in te zamelen voor de Stichting ALS. Nu hij een paar weken geleden afscheid heeft genomen van het leven, komen de beelden die vorig jaar zijn gemaakt extra hard binnen. De strijd tegen ALS is nog lang niet gestreden.
Het is goed om te ervaren dat de medewerkers van het Zorgkantoor ademloos toekijken hoe de jongens openhartig hun verhaal vertellen. Naast de indringende portretten is het mooi om te zien hoe de mannen afzien op de flanken van de Mont Ventoux. Iedereen gaat met een verhaal naar boven, iedereen komt met een verhaal weer terug. Vanuit het dal naar de top. De berg als metafoor voor het oplossen van problemen. De discussie na afloop komt aanvankelijk wat stroef op gang, maar gelukkig breekt Adri Leijendekker met een paar geweldige oneliners de ban. Hij roemt de organisatie, roemt de inbreng van alle medewerkers en niet in het minst van directeur Henk Stokvis, die eigenlijk gewoon one of the guys is. Adri heeft bij Oranjeborg gevonden wat hij bij andere zorginstanties heeft gemist. Het feit dat ze er weer toe doen en meetellen geeft zelfrespect en zelfvertrouwen. Ergens mogen zijn, ergens langdurig mogen wonen wanneer ze dat willen, een veilige plek hebben. Dáár gaat het om. Ook vertelt hij dat een aantal jongens van de locatie de Wijk inmiddels ambulant woont. Henk Stokvis benadrukt dat Oranjeborg vol inzet op duurzame zorg.
Henry Stuifzand reageert desgevraagd dat bij Oranjeborg de mens centraal staat en dat daarom bij plaatsingsvraagstukken niet alleen wordt gekeken naar de inhoud van dossiers, maar vooral naar wie iemand is. Verbinding en vertrouwen zijn kernwaarden bij de zorginstelling, die graag wil uitbreiden om méér mannen die daarvoor in aanmerking komen de zorg te kunnen bieden die ze nu vaak ontberen. Henk Stokvis stelt opnieuw de retorische vraag: ‘Hoe komt het dat de dealers deze jongens eerder vinden dan de zorgverleners?’
Uiteraard worden de helden van de Mont Ventoux volop in de discussie betrokken. Zij laten weten dat ze bij een volgend avontuur graag weer van de partij zijn. Geen berg is meer te hoog voor ze. Sport is sowieso een bindende factor binnen Oranjeborg. Adri heeft onlangs nog deelgenomen aan de Meppel City Swim en ook fietsen en voetballen staan met een vaste regelmaat op de agenda. Na afloop van het officiële gedeelte mengen de jongens zich tussen het publiek en ontstaan geanimeerde gesprekken. Zonder het zich misschien te realiseren zijn zij een fantastisch uithangbord van de zorginstelling: vrolijk, positief, zichtbaar gelukkig. Met een goed gevoel wordt aan het begin van de middag afscheid van elkaar genomen, maar niet voordat eerst de lunch is genuttigd. Het Zorgkantoor De Friesland heeft alles perfect voorbereid en een goed beeld gekregen van de kracht van Oranjeborg. Missie geslaagd. Terug naar Meppel en de verschillende locaties.
Geplaatst: 08-07-2024
Het is niet voor het eerst dat de bewoners hun verhaal vertellen, maar het blijft bijzonder. Ze zijn er weer allemaal vandaag: Adri Leijendekker, Rodensio Krayenhoff, Stanley Rikken, Dennis Wildschut, Michael van Dijk en Radjin Ramnath. Bergkoningen van de Mont Ventoux en inmiddels ook sterren van het witte doek. Na de première in de bioscoop van Meppel zijn ze steeds meer in hun rol gegroeid. Van plankenkoorts is geen sprake. Na afloop van de docu gaan ze enthousiast en vol vertrouwen in gesprek met het publiek. Trots op de geleverde prestatie, trots op het feit dat ze onderdeel zijn van zorginstelling Oranjeborg. De ‘tournee’ door het land heeft ze inmiddels op meerdere plaatsen gebracht en nog steeds leeft bij alle betrokkenen het gevoel dat de documentaire een nóg breder publiek verdient.
Op weg naar Leeuwarden neemt de vaste crew nog snel even het draaiboek door. Er moet vandaag worden geïmproviseerd, omdat documentairemaker Wouter Taal ontbreekt. Intakecoördinator Henry Stuifzand heeft nog wat snoertjes bij elkaar gezocht, waardoor Anja Stokvis – die ditmaal de techniek verzorgt – zich nergens zorgen over hoeft te maken. De bijeenkomst vindt plaats in de 115 meter hoge Achmeatoren, die de skyline van Leeuwarden domineert. De parkeergarage lijkt bij het binnenrijden vooral gemaakt voor kleine voertuigen, maar chauffeur Henk Stokvis manoeuvreert zijn brede elektrische bolide met hetzelfde gemak door de nauwe bochten als Max Verstappen zijn Formule 1-wagen door een lastige chicane.
In de entreehal van het imposante gebouw wordt de Oranjeborg-delegatie hartelijk welkom geheten door Elsbeth Hellendoorn, teammanager van het Zorgkantoor De Friesland. Ze gaat het gezelschap voor naar de lift, om even later uit te stappen op de 26ste verdieping. Een aantal trappen hoger ligt de ruimte, waar de stoelen klaar staan voor de bijeenkomst. Het uitzicht is ronduit fascinerend. ‘Als het helder weer is, kun je de Waddeneilanden zien liggen’, zo krijgen de gasten te horen. Een voor een druppelen de boys van Oranjeborg binnen, een aantal opmerkelijk genoeg gekleed in dikke jassen, terwijl het toch echt zomer is in Nederland.
Anja Stokvis onderhoudt zich intussen met een medewerker van ICT. Wat niet lukt in Apple, komt al snel goed met Android. De technische voorwaarden zijn gecreëerd: ook het geluid is in orde, de documentaire kan worden vertoond. Na een kort welkomstwoord van Elsbeth Hellendoorn introduceert gespreksleider Flip Vellinga de directeur van Oranjeborg, Henk Stokvis. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om een korte reis door de tijd te maken, vertelt over het ontstaan van de zorginstelling, de missie en visie van het bedrijf, de groei en het moment van nu, waarop dringend behoefte is aan uitbreiding. ‘We zoeken een nieuwe locatie en we zitten nog niet in Friesland. Het grootste probleem is het vinden van geschikte huisvesting.’
Ook vertelt hij over de totstandkoming van de docu. De aanleiding is bij de trouwe volgers van de zorginstelling inmiddels bekend, maar voor de meeste bezoekers in Leeuwarden is het nieuw, dus goed om te horen. Bij een oud-collega en goede vriend van Henk werd de ziekte ALS vastgesteld, waarna spontaan het idee ontstond met een grote groep bewoners en begeleiders de Mont Ventoux te gaan beklimmen om geld in te zamelen voor de Stichting ALS. Nu hij een paar weken geleden afscheid heeft genomen van het leven, komen de beelden die vorig jaar zijn gemaakt extra hard binnen. De strijd tegen ALS is nog lang niet gestreden.
Het is goed om te ervaren dat de medewerkers van het Zorgkantoor ademloos toekijken hoe de jongens openhartig hun verhaal vertellen. Naast de indringende portretten is het mooi om te zien hoe de mannen afzien op de flanken van de Mont Ventoux. Iedereen gaat met een verhaal naar boven, iedereen komt met een verhaal weer terug. Vanuit het dal naar de top. De berg als metafoor voor het oplossen van problemen. De discussie na afloop komt aanvankelijk wat stroef op gang, maar gelukkig breekt Adri Leijendekker met een paar geweldige oneliners de ban. Hij roemt de organisatie, roemt de inbreng van alle medewerkers en niet in het minst van directeur Henk Stokvis, die eigenlijk gewoon one of the guys is. Adri heeft bij Oranjeborg gevonden wat hij bij andere zorginstanties heeft gemist. Het feit dat ze er weer toe doen en meetellen geeft zelfrespect en zelfvertrouwen. Ergens mogen zijn, ergens langdurig mogen wonen wanneer ze dat willen, een veilige plek hebben. Dáár gaat het om. Ook vertelt hij dat een aantal jongens van de locatie de Wijk inmiddels ambulant woont. Henk Stokvis benadrukt dat Oranjeborg vol inzet op duurzame zorg.
Henry Stuifzand reageert desgevraagd dat bij Oranjeborg de mens centraal staat en dat daarom bij plaatsingsvraagstukken niet alleen wordt gekeken naar de inhoud van dossiers, maar vooral naar wie iemand is. Verbinding en vertrouwen zijn kernwaarden bij de zorginstelling, die graag wil uitbreiden om méér mannen die daarvoor in aanmerking komen de zorg te kunnen bieden die ze nu vaak ontberen. Henk Stokvis stelt opnieuw de retorische vraag: ‘Hoe komt het dat de dealers deze jongens eerder vinden dan de zorgverleners?’
Uiteraard worden de helden van de Mont Ventoux volop in de discussie betrokken. Zij laten weten dat ze bij een volgend avontuur graag weer van de partij zijn. Geen berg is meer te hoog voor ze. Sport is sowieso een bindende factor binnen Oranjeborg. Adri heeft onlangs nog deelgenomen aan de Meppel City Swim en ook fietsen en voetballen staan met een vaste regelmaat op de agenda. Na afloop van het officiële gedeelte mengen de jongens zich tussen het publiek en ontstaan geanimeerde gesprekken. Zonder het zich misschien te realiseren zijn zij een fantastisch uithangbord van de zorginstelling: vrolijk, positief, zichtbaar gelukkig. Met een goed gevoel wordt aan het begin van de middag afscheid van elkaar genomen, maar niet voordat eerst de lunch is genuttigd. Het Zorgkantoor De Friesland heeft alles perfect voorbereid en een goed beeld gekregen van de kracht van Oranjeborg. Missie geslaagd. Terug naar Meppel en de verschillende locaties.
Geplaatst: 08-07-2024
Terug